19 آبان 1393 - 15:4
شناسه خبر: 973
نسخه چاپی
اشتراک گذاری
ضرورت تامین مالی واحدها
سید محمد رضا مرتضوی: درحالحاضر تمام بنگاههای کوچک و متوسط از نبود سرمایه در گردش کافی برای فعالیتهای تولیدی و تجاری رنج میبرند که صنایع غذایی هم از آن مستثنا نیست.
به گزارش پایگاه خبری کانون انجمنهای صنفی صنایع غذایی ایران، دبیر کل خانه صنعت،معدن و تجارت ایران در خصوص توان صادراتی محصولات غذایی و کشاورزی ایران معتقد است: درحالحاضر تمام بنگاههای کوچک و متوسط از نبود سرمایه در گردش کافی برای فعالیتهای تولیدی و تجاری رنج میبرند که صنایع غذایی هم از آن مستثنا نیست. محمدرضا مرتضوی در گفتوگو با روزنامه گسترش صمت ادامه داد: ایران توان بالایی در صنایع تبدیلی و غذایی دارد اما مشکلاتی وجود دارد که باید درصدد رفع آنها برآمد. رسیدن به صادرات ?میلیارد دلاری مواد غذایی دور از دسترس نیست به شرطی که ملزومات فراهم شود. نخستین مورد آن هم تامین منابع مالی برای بهوجود آوردن این گردش ?میلیارد دلاری است.
به گفته وی، ماده اولیه بیشتر صنایع غذایی از بخش کشاورزی باید تامین شود که مدل زراعت هم به گونهای است که ظرف ?ماه باید محصول زارعان نقاط مختلف کشور برای تولید یکسال خریداری شود تا در طول سال که امکان برداشت از زمین زراعی نیست، بتوان کارخانه را اداره کرد. وی با بیان اینکه مشکل اصلی همینجاست، اظهار کرد: این توانمندی مالی در همه جای دنیا توسط بانکها و موسسات مالی تامین میشود و در واقع هیچ کدام از تولیدکنندگان دنیا قادر نیستند تا محصولات یکسال را بخرند و انبار کنند.
مرتضوی افزود: در همین حال، بورس و دیگر بازارهای سرمایه؛ تامینکننده مواد اولیه صنایع غذایی در ایران هستند؛ حال اگر بخواهیم کار بزرگی در راستای رشد و پویایی صنعت غذا انجام دهیم، به چند عامل نیاز داریم. نخست اینکه باید سرزمینی داشته باشیم که تامینکننده ماده اولیه باشد. رییس هیات مدیره کانون انجمنهای صنفی صنایع غذایی ایران تصریح کرد: صنایع تبدیلی و غذایی ایران سه برابر رقم فعلی است و تواناییهای بسیاری نیز فراهم است. حتی فناوری، مهارت صنایع تبدیلی و همچنین طعم و مزه محصولات کشاورزی قابلیت صادرات بالایی را با خود به همراه دارد. مرتضوی گفت: در بخش کشاورزی در محصولاتی مانند ذرت، گندم، جو، دانههای روغنی واردات نسبت به گذشته افزایش چشمگیری داشته است. زمانی که از واردات و صادرات محصولات غذایی صحبت میشود، با دو مورد مواجه میشویم؛ نخست صنایع تبدیلی و دوم محصولات کشاورزی.
وی ادامه داد: در این میان اگر محصولات کشاورزی را جدا کنیم، بالانس صادرات و واردات مثبت و به نفع صادرات مواد غذایی است. اما اگر برای تامین سرمایه در گردش صنایع تبدیلی در زمان برداشت برای خرید محصولات زراعی و انبار آنها برای مصرف یکساله، برنامه مشخصی نداشته باشیم، رشدی نخواهیم یافت. به گفته رییس هیات مدیره کانون انجمنهای صنفی صنایع غذایی ایران، سطح فناوری صنایع تبدیلی در ایران در حد خوبی قرار دارد که حتی از ترکیه هم بالاتر است اما چون این کشور به اقتصاد جهانی وصل است و ما محدود به منابع داخل هستیم، عقب ماندیم.